Eddie Symkens

In het keramische werk van Eddie Symkens wordt de mens als gekneed wezen in diverse situaties geplaatst, die niet altijd comfortabel zijn en dat in een wereld die niet altijd tot grote vreugde stemt. Dit werk is onlosmakelijk gekoppeld aan de condition humaine, het menselijk lot, dat maar beleefd kan worden dankzij zelfkennis, bewustwording, inzicht.
Een bewustwording en inzichten die van binnenuit gestuurd worden en die net zoals bij de blind geworden Oedipus ogen overbodig maken, omdat de wereld die moet gezien worden, een innerlijke wereld is.
Eddie Symkens tracht sculpturen te ontwerpen die zoekende zijn en hierdoor zelfs bevreemd overkomen en misschien het traditionele/behoudsgezinde denkpatroon van het menselijke overstijgen in de hoop dat deze confrontatie aanleiding geeft tot nieuwe denksporen. Enerzijds stralen de figuren een enorme kracht uit met hun vooruitgestoken kop en hun gewichtig lijf, anderzijds overvalt ze een soort onmacht, die ze zo menselijk maakt.
Eddie Symkens toont met zijn werk de drang om boven de aarde/de klei/de materie uit te stijgen. De zelfbewuste sculpturen in hun schijnbaar onhandig lijf, met zoveel waardigheid gedragen, doen hem daar ruimschoots in slagen. Voor de kunstenaar is diversiteit " existentieel" nodig om vernieuwend te zijn of veranderingsprocessen te doen starten.
Fernand Haerden, kunstcriticus